Ang selebrasyon sa Pasko o pagkahimugso sa Manunubos sa kalibutan, nagpahinumdom kanato sa daghang reyalidad.
Una, nga kitang katawhan mga makasasala hinungdan nga ang Bugtong Anak sa Amahan nagpakatawo aron luwasan ang kalibutan gikan sa sala — luwason ang katawhan.
Ikaduha, nga kita isip piniyalan sa kalibutan, lumalabay lamang — walay magpabilin dinhi — dato ka man o pobre.
Ikatulo, nga ang tanan natong gipanag-iya (sama sa salapi, kabtangan o bahandi) pulos hinuwaman — wala kitay madala ngadto sa laing kalibutan.
Ikaupat, nga ang gahum dili nato pakamatyan kay kini mahanaw ra gikan kanato.
Ug ikalima, nga ang bugtong natong bulawan pagbiya dinhi mao ang pagbuhat og mga maayong butang ngadto sa atong isig-ka-tawo, sa katilingban ug sa Kahitas-an.
Daghan pang reyalidad sa kinabuhi nga angayan natong hinumduman ug puy-an dili lang sa Pasko, apan sa matag adlaw natong pagpakabuhi niining kalibutana.
Panahon karon sa paghinigugmaay, sa paghinatagay, sa pagpasaylo, sa pagpangayo og pasaylo, ug panahon sa pagbag-o kon kita dili maayo. Biya-i ang mga salawayong buhat nga supak sa Mata sa Diyos ug sa Balaod sa Tawo.
